youreads itiraf



  1. benim için çok önemli olduğu halde onun için hiçbir şey olmadığımı anladığım bir insan yüzünden acı çekiyorum.
    dünyada bu kadar acı varken böyle bir şeyden ötürü acı çektiğim için de acı çekiyorum.
  2. hayatım bir adamın çevrimiçi olup olmadığına bakmakla geçiyor.
    oysa ki şu saatlerde yazışmamız lazımdı, benim ona laf atmam lazımdı, onun bana şarkı yollaması lazımdı, aynı anda kahve yapmaya kalkmamız lazımdı. ben daha fazlasını istediğim ve ne yazık ki onun vereceği cevabı bile dinleyecek takatim olmadığı için artık bu saatlerde oturup öyle onun da şu anda uyanık olduğunu bilmekle zaman geçiriyorum.
    içim çok acıyor ama değişen bir şey olmayacak sanırım artık. böyle böyle alışıp gideceğiz. alışırız değil mi?